Τι θα ήθελες να πουν στην κηδεία σου;
Κάποιος άνθρωπος της εκκλησίας έγραψε κάποτε:
«Έχω σκεφτεί συχνά τι θα προέκυπτε αν έκανα μια έρευνα στα μέλη των διαφόρων Εκκλησιών για το τι θα ήθελαν να ειπωθεί στην κηδεία τους. Θα ήθελαν πραγματικά:
1. Να πω όλη την αλήθεια γι’ αυτούς;
2. Να υπερβάλλω, προβάλλοντας όλες τις καλές πλευρές τους και να αποσιωπήσω εντελώς τις ατέλειές τους; ή,
3. Να ξεχάσω την αλήθεια και να πω κάθε είδους ψέμα που θα κολάκευε την υστεροφημία τους;
Κάποιος άλλος είπε στην επικήδεια ομιλία για το νεκρό:
«Ήταν μέλος της εκκλησίας αλλά σπανίως ερχόταν ήταν παρών στις συνάξεις. Ήταν μέλος της εκκλησίας, αλλά δεν θεωρούσε τη μελέτη της Αγίας Γραφής σημαντική, γι’ αυτό και δεν ενδιαφερόταν για δεν ήρθε ποτέ τις σχετικές ομιλίες. Ήταν μέλος της εκκλησίας, αλλά δεν έδωσε ποτέ για το έργο του Θεού κάτι από τα πολλά δώρα που ο Θεός του χάρισε. Η κηδεία του γίνεται σε αυτό κτήριο που πληρώθηκε από άλλους. Ήταν μέλος της εκκλησίας, αλλά κανένας από εμάς που είμαστε συγκεντρωμένοι εδώ σήμερα δεν άκουσε ποτέ από το στόμα του κάποια χριστιανική κουβέντα. Τώρα έχει πάει στην κρίση για να συναντήσει τον Θεό. Το μόνο που μπορεί να πει στον Θεό είναι, «Ήμουν μέλος της εκκλησίας». Κι εγώ το μόνο που μπορώ να πω γι’ αυτόν είναι «Ήταν μέλος της εκκλησίας».
Οι ποιμένες βρίσκονται συνήθως στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να «χτίσουν» ωραίες ομιλίες και να περιγράψουν πράγματα και θαύματα με τα οποία θα μπορούσε να είναι ευχαριστημένος ακόμη και ο χειρότερος ληστής – και οι συγγενείς του...
Αλλά αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει σε τίποτα την πραγματικότητα που συνοδεύει τον νεκρό στην αιώνια πραγματικότητα. Ας προσέχουμε, λοιπόν!
