4.6.10

==============================

Η αλαζονεία της αγιότητας


________________________________________________

«Εάν εξεύρητε ταύτα, μακάριοι είσθε εάν κάμνητε αυτά».

Ιωάν. 13:17

--------------------------------------------------------------------------------


Με τα ρούχα και το πρόσχημα της άγιας ζωής εξουθενώνεις, κατατάσσεις ψυχές, αποφασίζεις για το αιώνιο μέλλον τους, απορρίπτεις ή αποδέχεσαι ψυχές, καρδιές, μετάνοιες...; Δεν μπορεί για πολύ να ανεχθεί ο Κύριος κάτι τέτοιο και το σταματάει, το ακυρώνει, το καταστρέφει αλύπητα. Ο θερισμός στις περιπτώσεις αυτές της έπαρσης, της αλαζονείας, του εγωισμού είναι σκληρός και αδιαπραγμάτευτος με τον Θεό. Μόνο η ταπείνωση, η αναγνώριση, η εξομολόγηση μπροστά στον Θεό και στους ανθρώπους μπορούν να προλάβουν και να περιστείλουν το κακό, που σίγουρα και σύντομα θα ξεσπάσει. Πολύ σωστά έλεγε κάποιος ότι η αλαζονεία είναι χειρότερη και πιο φονική και από τον καρκίνο. Ο εγωισμός θα στείλει πολλούς στην αιώνια απώλεια, αν δεν προσέξουν και δεν επιστρέψουν με μετάνοια και ταπείνωση.


Η αγιότητα είναι γνήσια και ευλογημένη από τον Κύριο μόνο με τα ρούχα της αγάπης, της καθαρότητας, της υπηρεσίας, μόνο όταν έχει γόνατα και μάτια υγρά από δάκρυα αγάπης και πόνου για τις ψυχές. Όταν η αγιότητα γίνεται μέσο για να μετρήσουμε αυστηρά, να κρίνουμε, να κατατάξουμε, να καταδικάσουμε, να απορρίψουμε τις ψυχές του Κυρίου, ας φοβηθούμε μήπως χρησιμοποιήσει το ίδιο μέτρο ο Κύριος και στη δική μας περίπτωση στο βήμα Του εκείνη την ημέρα και τα χάσουμε όλα και αιώνια.


"Πνευματικά" (1-2/2010)