1 Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν. 2 Καιρός του γεννάσθαι και καιρός του αποθνήσκειν• καιρός του φυτεύειν και καιρός του εκριζόνειν το πεφυτευμένον• 3 καιρός του αποκτείνειν και καιρός του ιατρεύειν• καιρός του καταστρέφειν και καιρός του οικοδομείν• 4 καιρός του κλαίειν και καιρός του γελάν• καιρός του πενθείν και καιρός του χορεύειν• 5 καιρός του διασκορπίζειν λίθους και καιρός του συνάγειν λίθους• καιρός του εναγκαλίζεσθαι και καιρός του απομακρύνεσθαι από του εναγκαλισμού• 6 καιρός του αποκτήσαι και καιρός του απολέσαι• καιρός του φυλάττειν και καιρός του ρίπτειν• 7 καιρός του σχίζειν και καιρός του ράπτειν• καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν• 8 καιρός του αγαπήσαι και καιρός του μισήσαι• καιρός πολέμου και καιρός ειρήνης.
Μια λεπτομέρεια πρόσεξα σήμερα, καθώς διάβαζα ξανά τα σοφά τούτα λόγια:
Σε όλη αυτή την περικοπή πάντα προηγείται το κακό και ύστερα έρχεται το καλό:
= αποκτείνειν – ιατρεύειν
= καταστρέφειν - οικοδομείν•
= κλαίειν – γελάν•
= πενθείν - χορεύειν•
= διασκορπίζειν – συνάγειν •
= εναγκαλίζεσθαι - απομακρύνεσθαι •
= αποκτήσαι - απολέσαι•
= φυλάττειν - ρίπτειν•
= σχίζειν - ράπτειν•
= σιγάν - λαλείν•
= καιρός πολέμου - καιρός ειρήνης.
Μοναδικές εξαιρέσεις στο χωρίο 2, όπου το καλό είναι γραμμένο πριν από το κακό
(γέννηση – θάνατος, φύτευμα – εκρίζωμα), και στο χωρίο 8 (αγαπήσαι - μισήσαι).
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, ίσως όμως και να υπάρχει κάποια σκοπιμότητα και σοφία.
Ας το σκεφτούμε λίγο καλύτερα…
