Θα απαντηθούν ποτέ οι προσευχές μου;
“Παρόλο που ήταν υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε”
(Εβραίους 5:8).
Πιστεύω ότι ο Θεός έχει την ώρα Του για όλα. Στο δικό Του χρόνο, οι προσευχές μας απαντιούνται – με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όμως το πρόβλημα το δικό μας είναι ότι συνήθως φοβόμαστε να θέσουμε τις προσευχές μας – και κυρίως τα αιτήματά μας – κάτω από το μεγεθυντικό φακό του Αγίου Πνεύματος.
Πολλές από τις προσευχές μας θα πρέπει να “εξαγνιστούν” γιατί συχνά η πίστη μας καταναλώνεται σε αιτήματα ανώριμα – αν όχι βλαβερά – για την πνευματική μας υγεία.
“Επιθυμείτε, και δεν έχετε· φονεύετε και φθονείτε, και δεν μπορείτε να επιτύχετε· μάχεστε και πολεμάτε, αλλά δεν έχετε, επειδή δεν ζητάτε. Ζητάτε, και δεν παίρνετε, επειδή ζητάτε με κακή πρόθεση, για να δαπανήσετε στις ηδονές σας.” (Ιάκωβος 2:3,4).
Δε γνωρίζουμε τη χρυσή αρχή “Γενηθήτω το θέλημά σου”. Δε θέλουμε το θέλημά Του όσο θέλουμε αυτά που μας επιτρέπει το θέλημά Του. Προτιμούμε να κοιτούμε το χέρι Του παρά το πρόσωπό Του. Ο Θεός είναι σαν τον πλούσιο θείο από την Αμερική με τη γεμάτη τσέπη.
Ο Αβραάμ εξασκούσε την πίστη του προκειμένου να θυμίζει συνεχώς στον εαυτό Του ότι ήταν “ξένος και παρεπίδημος επί της γης”. Το “συμβόλαιο” της ευλογίας του από το Θεό περιλάμβανε μόνο μια σκηνή για να κοιμάται και μια γη για να περιφέρεται σαν άστεγος, επειδή έβαζε όλη του την πίστη στην πόλη “της οποίας κτίστης και δημιουργός είναι ο Θεός”.
Έτσι, κατοίκησε στα κατσάβραχα της Χεβρών όταν χώρισαν με το Λωτ, προκειμένου να μη μαλώνουν για τα κοπάδια τους. Από την άλλη, ο Λωτ, προτίμησε την εύφορη κοιλάδα των Σοδόμων. Επέλεξε την ομορφιά, των πλούτο και τις ανέσεις αυτής της γης. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε.
Άραγε αυτό τι μας λέει εμάς σήμερα; Άραγε εκείνοι οι ήρωες της πίστης που αναφέρονται στην προς Εβραίους κεφάλαιο 11 και δεν κέρδισαν τις επαγγελίες δε ζούσαν τελικά με πίστη; μήπως ο Θεός αρνήθηκε να απαντήσει στις προσευχές τους; Απ’ όσο διαβάζουμε δεν απελευθερώθηκαν όλοι τους από “τη μάχαιρα” ούτε και είδαν όλοι τους την υλοποίηση των επαγγελιών του Θεού. Για την ακρίβεια δεν την είδε κανείς τους “για να μην πάρουν την τελειότητα χωρίς εμάς” (Εβρ. 11:40).
Όμως κι αυτοί που “πέτυχαν τις επαγγελίες”, χρησιμοποίησαν την πίστη τους για να “εργαστούν δικαιοσύνη, να βρουν δύναμη σε καιρό ανάγκης, να τρέψουν σε φυγή τον εχθρό”. Πόσο διαφορετικοί από εμάς σήμερα που “βάζουμε πίστη” για να αποκτήσουμε καινούριο αυτοκίνητο, σπίτι ή σύστημα οικιακού κινηματογράφου. Φαίνεται πως έχουμε χάσει το νόημα της “πίστης του Θεού” (Μάρκος 11:22).
Έτσι λοιπόν ας μην ανησυχούμε για το αν ο Θεός λέει “Ναι” ή “Όχι” στο αίτημά σου. Μην αφήνεις να σε καταβάλλει το γεγονός ότι η απάντηση δε φαίνεται και – το κυριότερο – σταμάτα να επικεντρώνεις την πίστη σου σε φόρμουλες και μεθόδους για να λάβεις το ποθούμενο. Απλά αφιέρωσε τον εαυτό σου και την προσευχή σου στον Κύριο και συνέχισε τη ζωή σου με εμπιστοσύνη – με την εμπιστοσύνη ότι ο Κύριος έχει τα πάντα υπό έλεγχο, κι εσένα μαζί.
Δεν του έχει ξεφύγει κάτι, δε θ’ αργήσει ούτε ένα λεπτό περισσότερο απ’ ότι πρέπει και αν η απάντηση είναι διαφορετική από αυτή που επιθυμούμε θα πούμε απλά, “Ο Κύριος είναι αυτό που χρειάζομαι. Αν χρειαστώ περισσότερο δε θα μου το στερήσει. Κι αν δεν εκπληρώνει το αίτημά μου, έχει ένα τέλειο λόγο που δεν το κάνει. Άσχετα με το τι θα συμβεί, πάντοτε θα έχω εμπιστοσύνη στην πιστότητα και στην καλοσύνη Του, “ως εις πιστόν δημιουργόν εν αγαθοποιία” (Α Πέτρου 4:19).
Ο Θεός ας μας συγχωρήσει που δίνουμε περισσότερη σημασία στην απάντηση των προσευχών μας απ’ ότι στο να δίνουμε την πλήρη υποταγή μας στο Χριστό. Δε μαθαίνουμε την υπακοή από αυτά που επιτυγχάνουμε ή αποκτούμε, αλλά από αυτά που υπομένουμε και υποφέρουμε!
Γι’ αυτό, είσαι πρόθυμος να μάθεις μέσω της θλίψης και υπομένοντας λίγο (ή και πολύ) περισσότερο για μια απάντηση που μοιάζει να έχει καθυστερήσει; Θα αναπαυτείς στην αγάπη Του ενώ περιμένεις υπομονετικά την υπόσχεσή Του;
Ηλίας Ηλιάδης
Ο χρόνος είναι : Πολύ αργός για όσους περιμένουν. Πολύ γρήγορος για όσους φοβούνται. Πολύ μακρύς για όσους υποφέρουν. Πολύ σύντομος για όσους χαίρονται. και Αιώνιος για όσους αγαπούν.
Henry Van Dyke
Όταν ένας άνθρωπος πάψει να πιστεύει στην ανταμοιβή για το καλό ή στην τιμωρία για το κακό, τότε παύει να είναι άνθρωπος. Δεν υπάρχει τότε τίποτε που να μπορεί να τον συγκρατήσει από του να φτάσει στο έσχατο κακό.
Richard Wurmbrand
ΠΗΓΗ: Περιοδικό "Πνευματικές Κορυφές" - Χειμώνας 2010-11
____________________________________________
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"
Αν και δεν δημοσιεύουμε σχόλια, λαβαίνουμε υπόψη μας ό,τι και αν μας στείλετε
